Dia Huizinga: Een glimlach krijg ik altijd terug

Dia opent de deur met een vrolijke glimlach. ‘In de lesbische scene kijken jonge vrouwen soms zo nors. Ik geef hun dan een glimlach. Die krijg ik altijd terug, het werkt!’ Als Dia vertelt over haar avontuurlijke leven, laat ze die glimlach ook vaak zien. Van blijdschap over positieve herinneringen, van weemoed over verdrietige momenten en van enthousiasme over de toekomst in haar zevende decennium. Poes Sterretje ligt onverstoorbaar aan Dia’s voeten.

Van De Tovercirkel naar Radio Erotica

Dia Huizinga (70) groeit op in Hilversum. ‘Een tuttige plaats, alleen de televisie - en radiostudio’s gaven wat glamour.’ In haar jeugd doet ze mee aan het wekelijkse AVRO-radioprogramma De Tovercirkel, waarin kinderen een hoorspel met elkaar maken. Ze kan niet vermoeden dat ze dertig jaar later programmamaker bij MVS Radio zal zijn, onder andere van het populaire Radio Erotica (samen met Roze Stadsdorper Johan Meester). Na de middelbare school gaat Dia naar de schrijversvakschool, waar Ted van Lieshout een van haar begeleiders is.

‘Ik was zo radicaal dat ik niet met mannen praatte’

‘Vanaf 1976 speelde ik een actieve rol in de lesbische beweging. Dagelijks was ik te vinden in het Vrouwenhuis aan de Nieuwe Herengracht met een groep anarchistische lesbiennes die onvermoeibaar streden tegen de dominantie van mannen. Ik was zo radicaal dat ik niet met mannen praatte. Het was een fascinerende tijd. Tijdens de eerste homodemonstratie in 1977 liepen wij vrouwen in witte kleding mee onder zacht tromgeroffel. Bij een andere actie spoten we de leus “Liever Lesbies” met paarse verf op muren in de stad. Ik was bij de opening van vrouwencafé Saarein en hielp mee met het organiseren van internationale vrouwenfestivals in de  Melkweg. Daar bleef ik jarenlang werken en reisde de wereld over om vrouwenbands naar Nederland te halen.’ 

De mooiste door vrouwen geschreven gedichten

Van jongs af aan houdt Dia van literatuur. Ze schrijft ook zelf graag en maakt in de jaren tachtig (met Roze Stadsdorper Nelleke Oepkes) deel uit van de redactie van het literaire lesbische tijdschrift De Leesbril. In 1986 verschijnt de bundel Dit maakt ons ademloos bij haar geluid met als ondertitel “de mooiste gedichten door vrouwen geschreven”, samengesteld door Maaike Meijer en Dia. In dezelfde tijd treedt ze met twee vrouwen overal in het land op met het programma Drieklankpoëzie: piano, percussie en poëzie. Schrijven gaat Dia steeds meer boeien. Ze creëert ook workshops voor vrouwelijke schrijvers. In 2009 komt haar boek Rauw uit.

Melanie

Dia is altijd op zoek naar meer betekenis in haar leven. In de jaren negentig ontdekt ze het Nichiren Boeddhisme en later leert ze er mediteren door het herhaaldelijk uitspreken van mantra’s: chanten. De aandacht kan daarbij gericht worden op het oplossen van problemen of het vervullen van wensen  ‘Als 16-jarige was ik een grote fan van zangeres Melanie. Het lukte me een keer naast haar op het podium van het Amsterdamse Concertgebouw te zitten. De vonk sloeg over en ik hoopte altijd vurig op een weerzien. Dertig jaar later nam ik die wens mee in mijn chants. En … in 2004 werd ik volkomen onverwachts gebeld met de vraag of ik Melanies tourmanager wilde worden. Natuurlijk zei ik ja. Tot 2018 ben ik met haar op tournee geweest in Nederland, België, Engeland, Duitsland, Zuid-Korea, Oostenrijk en een groot deel van de Verenigde Staten. We bouwden een hechte band op. Begin 2024 overleed Melanie op 76-jarige leeftijd, een zwarte dag in mijn leven.’

Eigenlijk kon ik niet zo goed zwemmen

Na het overlijden van haar beide ouders kampt Dia met een depressie en gaat ze op aanraden van de huisarts sporten. Ze kiest voor zwemmen. Het helpt haar en zal een belangrijke activiteit in haar verdere leven worden. ‘Eigenlijk kon ik niet zo goed zwemmen, maar het leek me leuk deel te nemen aan de Amsterdamse Gay Games in 1998. Bob van Schijndel nam het initiatief tot een wekelijks uur “homozwemmen”, hetgeen uitgroeide tot Gay Swim Amsterdam. Ik ontmoette er leuke mensen, iedereen kon zichzelf zijn. We trainden serieus en al gauw gooiden we hoge ogen bij internationale wedstrijden.’ Trots toont Dia haar medailles, ook van de Gay Games. ‘Het vuur was ontstoken, ik ging zwemtrainersdiploma’s halen en werd een van de organisatoren van het jaarlijkse zwemfestijn LoveSwim in deAmstel bij de Berlagebrug. Dat staat in het teken van tolerantie en liefde. In 2024 deden ruim 250 lhbti+ - zwemmers mee, ook uit het buitenland. We zijn de komende LoveSwim op 25 juli a.s. al druk aan het voorbereiden. Roze Stadsdorpers zijn van harte welkom. Het gaat om het plezier van het met elkaar zwemmen, niet om prestaties. Zwem je tien baantjes in een zwembad, dan is dat voldoende. En de Amsterdamse Reddingsbrigade houdt alle deelnemers goed in de gaten!’

Je Lesbische Oma Vertelt

Dia raakt niet uitgepraat. Er is ook zo veel in haar leven gebeurd. We spreken nog over haar relatie met Xaviera Hollander die, zoals deze in een van haar boeken schrijft, “knetterverliefd” op Dia wordt. ‘Het was 1997 en voor ons allebei liefde op het eerste gezicht. Ik ging Xaviera helpen bij haar theatervoorstellingen en nieuwe boeken. Ze is mij nog altijd dierbaar en we zien elkaar geregeld. Gelukkig heb ik veel sociale contacten. Dat is belangrijk als je ouder wordt, want dan dreigt het stiller om je heen te worden. Het Roze Stadsdorp kan helpen niet te vereenzamen.’ Dia wordt steeds vaker door gezelschappen gevraagd iets over haar leven te vertellen. ‘Uiteindelijk heb ik besloten dat af en toe te doen met een historisch en literair programmaatje onder de titel Je Lesbische Oma Vertelt. Als 70-jarige hoop ik op die manier iets aan jongere generaties door te geven. Dat lijkt me een zinvolle invulling van mijn toekomst.’