Rechts, links, rechts…

=Staringplein, net zoals deze dame liep ik het plein op.=

Rechtsaf, maar het had net zo goed links af kunnen zijn. Ik ben rechtsaf de deur uitgestapt in de Eerste Helmersstraat richting centrum. Bij de eerste gelegenheid, dat is bij het Staringplein, sla ik links af. Even aarzel ik of ik direct na het gebouwtje van de ingang van de parkeergarage al weer rechts af zal slaan, maar loop dan gewoon rechtdoor het plein af.

Na een aantal regenachtige dagen wilde ik toen de dag droog bleek te blijven weer eens een flink stuk wandelen. De deur uitstappen en direct beginnen, dus niet eerst ergens naar toe fietsen of trammen, vind ik altijd prettig en voor eerst treinen was het al te laat op de ochtend. Maar ik wist niet waarheen ik zou willen wandelen. Dan sla je alsmaar rechtsaf, zei Margreet plagend en toen ze mijn teleurstelling bij deze flauwe tip zag, opperde ze dat ik ook rechts, links, rechts enzovoort kon lopen. Als door de bliksem getroffen zag ik de waarde van dit eenvoudige idee. Gelijk was mijn niet-weten waar naar toe te gaan voorbij ook al wist ik niet waarheen dit pad mij zou leiden.

Tot mijn verrassing kom ik terecht in het Vondelpark en slinger er door heen. Het is volkomen onvoorspelbaar waar ik het park weer uit zal komen. Ik moet mijn regel verfijnen, merk ik. Als het de beurt is om rechtsaf te slaan, kan ik paden naar links negeren. Maar op een gegeven moment sta ik toch voor een rare keuze: valt hier wel iets kiezen of kan ik gewoon rechtdoor lopen? Is het een Y-splitsing waar ik in de war sta te treuzelen. En wat moet ik met dat moeten dat in mijn zinnen opduikt, ik houd toch zo veel van mijn vrijheid? Ik houd me toch maar aan mijn plan en overzie de afweging: als het een Y-splitsing is moet ik hier rechtsaf slaan. Als het dat niet is loop ik rechtdoor (en negeer de keuze naar links) en moet dan nog verderop rechtsaf slaan. Het bepaalt in ieder geval mijn verdere route.

= Vondelpark. Veel later ging ik om foto’s te maken op zoek naar de beschreven

plek met Y-splitsing, maar kon die niet vinden. Deze foto geeft toch een aardige

indruk van de keuzeproblemen waar ik voor stond. In dit geval: moet je hier al

links kiezen, of nog eerst rechtdoor lopen en pas later linksaf slaan?=

=Ook het hieronder beschreven plantsoentje kon ik niet terugvinden. Op deze foto zie je wel goed de verwarrende overvloed aan keuzes. Niet alleen kan je om het plantsoentje heen lopen, maar ook om het fietsenrek, of telt dat niet mee en waarom niet?=

Ik loop zigzaggend door Zuid, kom op een T-splitsing met net daarvoor een driehoekig plantsoentje van een paar vierkante meter waar je zo langs zou kunnen lopen, of niet. Het is rondom betegeld, als ik er om heen loop sla ik netto linksaf en als ik het negeer sla ik rechtsaf bij de T-splitsing. Ik lijk bij Station Lelylaan uit te komen. Bij een nieuwbouwproject loop ik vast, maar ik kan nog wel via een onofficieel wandelpad door het gras verder en moet dan als ik weer op een stoep stuit vanwege een hek noodgedwongen rechtsaf en dat telt niet, vind ik, ook al was rechtsaf slaan aan de beurt.

Dan loopt mijn route opeens niet meer richting Lelylaan maar weer terug richting centrum, tot ik bij het World Fashion Centre rechtsaf moet slaan en dan een afslag zie die ik altijd voor een bedrijfsoprit heb gehouden. Ik zie geen bord met straatnaam maar kijk toch even op mijn mobiel op Google Maps, zie dat het een straat met een naam is: Terheideweg, en sla hem in.

Bij nieuwbouw flatgebouwen blijken er allerlei doorgangen te zijn, soms via trapjes, soms over binnenpleinen die niet voor het verkeer toegankelijk zijn en dan weer over graspaden, waarlangs ik verder zigzaggend voort ga. Ik steek de Plesmanlaan over bij een serie hoogbouwtorens. Bij een ervan staat een bord dat je er wat kan drinken en moe gelopen stap ik naar binnen. Het is een soort bewonerskantine.

In Sloten aangekomen merk ik dat ik niet meer kan onthouden of ik nou daarnet rechts- of linksaf was geslagen. Mijn hoofd is moe, het is intensief lopen van het voortdurend opletten en niet weten in welke richting ik netto verder zal blijken te gaan. Ik zoek op Maps de dichtstbijzijnde OV-halte.

=Staringplein=

Eenmaal in de tram richting huis gezeten herinner ik me opeens het Staringplein. In mijn verwarring hoe ik die huisjes van de parkeergarage moest passeren - ik liep uiteindelijk gewoon er langs - ben ik twee keer achter elkaar rechtsaf geslagen en liep ik aan de andere kant van het plein weer terug naar de Helmersstraat. Hoe anders was mijn tocht verlopen als ik daar op het juiste moment linksaf in plaats van rechtsaf was geslagen, dan was ik zeker niet in het Vondelpark terecht gekomen.

Het lijkt het leven wel, je let even niet op en je blijkt een richtingbepalende keuze gemaakt te hebben. De onvoorspelbaarheid van waar je terecht komt is groot. En je maakt zo veel arbitraire keuzes dat zelfs met een uitgebreide handleiding over hoe je op elk moment je keuze moet maken, niemand, ook ik zelf niet, vanaf het zelfde beginpunt dezelfde route nog een keer kan lopen, hoe eenvoudig het ook klinkt: rechts, links, rechts…

Gijs Kalsbeek