Versnipperd

Kraan duwt grote takken in de versnipperaar

Voor het eerst na lange tijd liep ik weer naar het Valeriusplein om te kijken of de nieuwbouw op de plaats van de vroegere psychiatrische kliniek al klaar was. Maar voordat ik zover gekomen was, werd mijn aandacht getrokken door het typische geluid van de versnipperaar en daarna de aanblik hoe ongebruikelijk groot dat apparaat was en hoe een aparte kraan met een grijper hele takken met zijtakken eraan in de versnipperaar duwde. De snippers werden opgevangen door de geopende achterklep van een verder afgesloten vrachtwagen. Daarna zag ik hoe een derde uit de kluiten gewassen voertuig met een imposant grote arm en grijper takken hoog boven de straat van de boom wegtilde en naar beneden op straat legde; die takken, zelfs de flink dikke, verdwenen door de actie van de tweede wagen in de verspipperaar. Geïntrigeerd door dit machinaal geweld keek ik verder en toen hoorde en zag ik hoe de grijper aan de eerste kraan ook een kettingzaag bevat, die in positie gedraaid kan worden en dan de dikste tak met gemak van de boom los zaagt. Er hoefde niemand in de boom te klimmen.

Grijper pakt tak en zaagt hem door.

Onderaan het laatste stuk boom dat te groot was voor de versnipperaar.

Lang hoefde ik niet te wachten voor bijna de hele boom in de versnipperaar was verdwenen. Enkel het laatste stuk stam op de foto hierboven was te dik. Alleen tot slot kwam er nog handwerk aan te pas. Een medewerker zaagde met een losse kettingzaag de boom vlak boven de grond af, terwijl de grote kraan de staak stevig vasthield en daarna op de straat neerlegde.

De staak wordt stevig beetgepakt voordat hij vlak boven de grond wordt afgezaagd.

Een vrouw op de fiets met een klein kindje voorop blijft even staan kijken. Waar is dat nou voor nodig, zegt ze argwanend. Ze woont daar en alle bomen zien er goed uit. Ik heb geen weerwoord, maar verbaas me over haar reactie die direct kwade bedoelingen bij de gemeente veronderstelt. Ik probeer haar nog te wijzen op de ingenieuze werktuigen, maar daar heeft ze geen belangstelling voor.

Het boombedrijf is al aan het inpakken en ik wil weglopen als ik een tweede aannemer met een kleine kraan en een vrachtwagentje zie naderen. Een aardige jonge medewerker vertelt me dat zij het restant van de boom van de schors zullen ontdoen, want het niet versnipperde hout mag vanwege de iepenziekte niet met de schors er nog op vervoerd worden. Dan pakt hij zijn kettingzaag om de dikke stam wat bij te werken zodat de kraan met zijn laadschep de schors er van af kan schrapen. Deze aannemer heeft met minder dure werktuigen duidelijk een lager uurtarief en meer tijd voor het nauwkeuriger handwerk dat nodig is om de klus van het zorgvuldig vellen en opruimen van een zieke iep af te maken. Ze zullen de straat, neem ik aan, ook nog helemaal schoon vegen van de bast die de iepenziekte bevat. Hopelijk blijven de andere iepen aan het plein gespaard van deze ziekte.

 

De schors wordt van de dikke stam afgeschraapt

Eindelijk vind ik het genoeg geweest en heb ik ook stijve benen gekregen van het stil staan kijken. Ik loop nog even naar de nieuwbouw waar ik eigenlijk naar toe op weg was geweest. Na al die jaren van sloop, heien, uitgraven, bouwen, langdurig stil liggen en weer verder bouwen, is het project nog steeds niet klaar, zie ik snel. Met een volgende wandeling zal ik er uitvoeriger naar kijken.

Gijs Kalsbeek