.jpg)
Dat is wat mij de laatste tijd bekruipt, ontleend aan de speelfilm “Groundhog day”. Veel van het zelfde. Dagen lijken op elkaar. Je doet je best voor variatie in de wandeling. Door gebrek aan bewegingsruimte moet je het hebben van je mentale rijkdom. Verveling ligt op de loer, blij als dat tot creativiteit leidt. Mijn tijdklok is inmiddels afgestemd op het huidige patroon. S ’ochtends staat die op half acht. Ben ik overigens erg blij mee, want dan is het nog rustig in het Vondelpark. Enige variatie is ons nu vergund door op afspraak naar niet-essentiële winkels te mogen, waardoor ik bij een tuinderij potten heb kunnen kopen, want voordat de hosta’s uitbreken hebben ook zij meer ruimte nodig.
De Groundhog (bosmarmot) voorspelt bij ontwaken uit zijn winterslaap of de lente aanstaande is. Als hij zijn eigen schaduw ziet kruipt hij snel zijn hol weer in en zal de winter nog 6 weken duren. Mocht hij zijn schaduw niet zien en niet terugkeren naar zijn hol dan is het einde van de winter nabij. Vandaar dat de weerman uit de genoemde film, vertolkt door Bill Murray, aanwezig is bij dit jaarlijkse festijn. Hij wordt elke ochtend om zes uur wakker om steeds weer dezelfde dag te beleven, opgesloten in zijn eigen egocentrische wereld.
Dat gevoel dus.
.jpg)