Een jaar of acht geleden sloten de twee laatste protestantse kerken in Oud-West.

Margrietha Reinders ging de uitdaging aan naar nieuwe manieren te zoeken om gelovig aanwezig te zijn. Zij ging gewapend met haar fiets en een stadsplattegrond de wijk in en bouwde al snel veel contacten op waaronder met de Stichting Burenhulp in de Kanaalstraat.

Het grote bord van die Stichting trok altijd mijn aandacht, maar is ook al weer enige jaren verdwenen. Ik vind het mooi in onderstaand stuk dat aangeleverd is door Piet Klok en overgenomen uit Pioniersdagboek Heilig Vuur West, een beschrijving te lezen hoe een buitenstaander onze wijk beleefde en hoe zij een plek vond voor haar "open huis voor zingevingsvragen".

"In de Binnenkamer van Piet

Tot mijn grote verwondering wierp mijn zwerftocht van die eerste weken in Oud West plotseling vruchten af! Op een ochtend dronk ik zwarte koffie met veel suiker aan het gebloemde tafelkleedje bij Stichting Burenhulp, waar coordinator Piet de scepter zwaaide. Het was een huiskamer waar de kachel altijd brandde en ook de was te drogen stond aan het rekje. Iedereen was welkom bij deze praktisch ongesubsidieeerde stichting, om een klusje te laten verrichten of om een kleine hulpdienst te vragen. Ook ik mocht aanschuiven en mijn verhaal doen. Piet, een rasechte Amsterdammer die geen blad voor de mond nam, had niet veel goeds te melden over de kerk, maar kreeg medelijden met mij. Hij bezat nu eenmaal een gouden hart voor kleine mensen zonder capsones. "Je moet toch ergens zitten als het koud is, wijffie" zei hij en zo kreeg ik wekelijks het gebruik van de huiskamer aangeboden. Gratis en voor niets! Het wekelijks spreekuur voor buurtbewoners, met koffie, kon hiermee van start gaan! Ik noemde het :"De Binnenkamer".

De eerste weken kwam er niemand, daar in het doorrookte kamertje van Piet aan de Kanaalstraat. Ik zette liters koffie en keek meer dan eens hoopvol door de ramen. Maar Piet kwam vaak even aanwippen en vertelde mij eindeloos veel over de geschiedenis van de buurt. Over armoede en sociale strijd. Over zijn tijd bij het solidariteitscomite, zijn activiteiten bij de WMO adviesraad en bij de bewonerscomissie. Over de welzijnsorganisaties en de buurthuizen. "Zakkenvullers zijn het, allemaal! " Zo werd ik langzaam ingewijd in de buurt. Niet door goede werken te doen en mensen van hun eenzaamheid te bevrijden. Maar door eindeloos veel te vragen,te luisteren, koffie te drinken en, hoofdschuddend wijs te worden. Wat wist ik weinig van het gewone leven. Aan al mijn theologie , kerkelijke contacten en academische kennis mijn veilige, goedvoorziene, gelovige wereld had ik niets. Ik besefte dat ik niemand iets te bieden zou hebben, als ik niet eerst bereid zou zijn om veel te leren."

Zie voor de tegenwoordige activiteiten van Heilig Vuur West de website www.heiligvuurwest.nl.