In maart 2023 gingen we opnieuw naar Amsterdamse Schoolmuseum Het Schip, een van de vele kleinere, gespecialiseerde musea die onze stad gelukkig nog steeds rijk is. De tentoonstellingen zijn er evenmin omvangrijk, maar helder van opbouw, mooi vorm gegeven en ondersteund met interessant audiovisueel materiaal. Dat viel ons vorig jaar al op bij het bezoek aan de Fre Cohen tentoonstelling  en we constateerden het opnieuw bij het bekijken van tentoonstelling over de invloed van Indonesië op de kunstenaars van de Amsterdamse School.

 

Metselwerk in patronen van vlechtwerk

Hoe groot die invloed is geweest, in de architectuur, de kunstnijverheid  en de beeldende kunst, is pas in recente studies weer in beeld gekomen. Dat komt niet alleen doordat in het post-koloniale tijdperk in Nederland veel kennis over Indonesische kunst en cultuur is weggezakt. Het komt ook doordat de kunstenaars hun oosterse voorbeelden niet slaafs kopieerden, maar integreerden in hun eigen vormentaal. Dat maakt het lastig ze te ‘ontcijferen’, maar in de loop van een aandachtig museumbezoek vielen er toch al heel wat kenmerken van Indische inspiratie bij elkaar te sprokkelen. Bijvoorbeeld de golvende daklijnen, geïnspireerd op de huizenbouw in Sumatra, houten ornamenten in de vorm van de boeg van een prauw en metselwerk in patronen van vlechtwerk van rieten manden.  En natuurlijk de toepassing van de lotusbloem in alle denkbare vormen. In het gezellige museumcafe praatten we er nog lang over na.  

De tentoonstelling is nog te zien tot en met 27 augustus, warm aanbevolen!

Ina