We zaten met 12 stadsdorpers, een kop koffie in de hand, ademloos te luisteren naar Floris Meijsing die, met als enige instrument zijn stem, een buitengewoon levendig beeld schiep van Eduard Douwes Dekker.
Zijn levensloop, zijn avonturen, zijn sociale betrokkenheid, zijn gokverslaving, zijn fantasievolle gezinsleven, alles passeerde de revue op een manier die hem bijna aanwezig deed zijn in de mooie ruimte van het museum. Aan het einde van de zitting beneden las Floris nog een stuk uit de Max Havelaar voor.
Je kon een speld horen vallen, het was zo bijzonder! We vergaten dus foto’s te maken… Gelukkig heeft Marijke beneden nog een foto gemaakt en van het bezoek aan de bovenkamer zijn er ook nog een paar. De andere foto’s zijn genomen toen we kennis maakten met Esther. In twee groepen konden we ook nog de bovenruimte bezoeken waar we weer veel mooie wetenswaardigheden te horen kregen.
Dit kostelijke museum is sowieso al een aanrader, maar als het even kan, verzamel wat mensen om je heen en vraag een rondleiding van Floris Meijsing aan!
Aan dit bedsteekastje zit een mooi verhaal vast, dat krijg je tijdens de rondleiding te horen.