We bespraken Otmars Zonen van Peter Buwalda. In de vorige Nieuwsbrief werd de inhoud van het boek al uitvoerig beschreven, omdat Leeskring IV het boek had gelezen.
Het boek levert qua stijl en thema’s veel stof tot discussie op. Het is absoluut geen saai boek. Het boek geeft bij enkele leden van de leeskring een continu gevoel van dreiging, de anderen vonden vooral de kleine onvolkomenheden van het leven op een hele goede manier beschreven. Soms doet het taal gebruik wat gekunsteld aan. Kortom een bijzonder boek. Kijken we uit naar de volgende twee delen ? Ja en Nee.
We bleven in de bespreking wel achter met de vraag, waarom het boek bij hoofdstuk 111 begint en dan aftelt.