Het is humoristisch, absurd, een ontzettend leuk, apart boek’, zo had één van ons die het al had gelezen, de roman enthousiast aanbevolen. De ervaring van Leeskring Nu met De Goede Zoon van Rob van Essen bleek echter te variëren van een lyrische uitbarsting over dit prachtboek tot -na een paar gelezen pagina’s- vol afkeer wegleggen van de roman. Tijdens de herlezing ontstond bij de enthousiaste aanrader van het boek begrip voor de weglegger. Is het wel zo’n boeiend? Bij eerste lezing wist je nog niets, je was blanco en vroeg je af: waar ben ik nu in beland? Waar gaat dit over? Maar pakte je het boek na enige tijd opnieuw op, dan zijn ineens de vragen weg en is je verbijstering verdwenen, je wordt er niet meer door voortgestuwd en verbaast je: waar is nu toch dat intrigerende en bijzondere in het verhaal gebleven? Had de weglegger van het boek gelijk? Nee, misschien toch niet, al doorlezend borrelde opnieuw een onbedwingbare lach op over de droogkomische verwoording en doeltreffende schets van al die vreemde situaties en bizarre voorvallen in De goede Zoon van Rob van Essen. Kortom, lezen maar!

Hanna Lanting